Sarcoptosis?

Sarcoptosis… klinkt als een onzettend lange aanslepende ziekte…dit is het echter niet: eerder een antwoord op de jeuk die me sinds drie weken steeds erger begon te teisteren. Alhoewel ik eerlijk moet toegeven een beetje wantrouwig te staan tegenover buitenlandse geneeskunde waagde ik me er toch aan even een bezoekje te brengen aan de plaatselijke dokter. Achter een berg papieren, gevolgd door een stapel medicijnen verspreid op zijn bureau vond ik de plaatselijke dokter. Ik had me vanalles al afgevraagd: een plaatselijke aanval van muggen, die hier niet te vinden zijn door de bittere koude, een allergie tegen een plaatselijk gerecht, het begin van het einde? De uitgestrekte uitslag op mijn lichaam werd elke dag erger waardoor ik zelfs 's nachts de slaap niet meer kon vatten door de enorme jeuk. De dokter wist me te vertellen dat deze “ziekte” echter vaker voorkomt deze tijd van het jaar. Microscopische kleine insekten worden doorgegeven door dieren en vaak ook door contact met kinderen waarbij vaak hygiene ontbreekt, en kruipt in kleren, lakens andere dingen die in cntact komt met de huid. Aangezien ik dagelijks in contact kom met kinderen waarvan vele gezinnen geen watervoorziening hebben, ben ik dan ook een makkelijke prooi. Doordat er nu een enorme koude heerst in Comalapa, komt hygiene er ng minder vaak aan te pas, waardoor dit vaker voorkomt. Resultaat: een behandeling van een maand om dat sarcoptesbeest uit mijn lijf en mijn kleren te halen.

Intussen door al het gekrab door, staat het werk natuurlijk niet stil. Ook de ouders van de kinderen van het mayakindproject slaan alweer de handen uit de mouwen, aangezien er naast de nieuwe gebouwen, die half januari openen, nog eens twee extra lokalen worden gebouwd om een groter aantal kinderen degelijk onderwijs te kunnen geven. In tegenstelling tot Belgie helpen hier de ouders persoonlijk een handje en sleuren vaak met stenen, aarde en andere bouwmaterialen om hun school te kunnen verwezenlijken voor hun kinderen. Donderdag vond er een volksvergadering plaats om de ouders te informeren omtrent data wanneer de verhuis van meubilair is gepland van de ene school naar de andere school. 28 november is de datum waarop iedereen, zowel jong als oud, zowel directie als la madrina psícologa,zal deelnemen aan de grote verhuis! Ik ben eens benieuwd! Mijn fototoestel zal niet ontbreken op dit moment van samenhorigheid: samen bouwen aan een school. Op het einde van de vergadering, waarna iedereen verkleumd was van de koude, trakteerde ik alle ouders (met het geld van de opbrengst) op een heerlijk verwarmde koffie met een welverdiend belegd broodje, voor al de inspanningen die ze intussen al hebben gedaan. Maar liefst een 130tal mensen schoven aan en keken me vol dankbaarheid aan. Alweer een voldoenend gevoel zowel voor mij als voor jullie. Met enkel 50 euro hebben jullie 130 monden kunnen voeden.. het klinkt bijna als de parabel van de vissen en het brood, die op wonderbaarlijke wijze een heel volk kon voeden.