een "bewogen" weekend

Mijn weekend was er eentje om "u" tegen te zeggen! Maar allereerst wil ik jullie nog vertellen hoe mijn eerste activiteitennamiddag is afgelopen. Aangezien er in het dorp een grote optocht was van allerhande muzikanten vanuit heel Guatemala, dit samen met de wekelijkse plaatselijke markt, waren er in de voormiddag veel minder kinderen dan verwacht. Dit kon echter totaal mijn pret niet bederven! Integendeel: een kleinere groep was ik meer gewoon en dit deed mijn zenuwen een beetje kalmeren. Algauw klonk de welkomstgroet: “Yo digo: TODOS y tu dices”: “PARA UNO!”: weergalmde het. De kinderen riepen al snel enthousiast in koor mee… Zo doen wij in Belgie ook een opening en hier wou ik dat niet anders doen. Vervolgens klonk een gebed en een opsomming van de activiteiten van die dag. Vandaag zouden we kennismaken aan de hand van een aantal spelletjes gevolgd door enkele belgische klassiekers die ik hen graag wou leren kennen. Zo begonnen met de aloude klassieker “dikke bertha”, die ik voor de gelegenheid van naam had veranderd in “Maria Gorda”. Gust moest eens goed lachen bij dit voor hem nostalgisch spel! Iedereen, zowel leerkrachten als kinderen als ikzelf gierden van het lachen bij het zien van zoveel plezier. Ook “kiekeboe” (dat ik voor de gemakkelijkheid “coocoo” noemde) viel in goede aarde! Kinderen renden heen en weer, en net zoals in Belgie werd het spel algauw: “ duw de zoeker omver bij het tikken”... ik lach nog steeds als ik er aan terug denk. Gust stond erbij, keek ernaar en zag dat het goed was. In de namiddag was er een iets grotere opkomst van 30 deelnemers en dat was meer dan voldoende om doodop te zijn tegen 5 uur! Lang kreeg ik echter niet de tijd om uit te rusten. We werden namelijk om 6 uur reeds verwacht voor het openen van een keuken. Jawel, je hoort het goed! De hele buurt was uitgenodigd omdat enkele peetouders van t mayakind een keuken hielpen bouwen ( financieel dan) voor een hulpbehoevende familie. Alleen was er geen sprake van een keuken..eerder een nieuw huis met ergens een klein vuurtje! Enorm veel dankbaarheid ging dan ook uit naar Gust en ik mocht meedelen in de vruchten...ontelbare fotos met de familie, wij twee een speciaal diner op stenen borden, terwijl de rest toekeek met hun plastieken bordje... Ja hoor, we voelden ons gegeneerd. Toch kan je het hen niet kwalijk nemen dat ze hun dankbaarheid willen tonen.

Na het afscheid nemen en huiswaarts gaan viel ik als een blok in slaap om 9u! Ik sliep zo vast dat ik zelf 8 uur haalde! Ik kon heus ng langer slapen maar durfde niet omdat ik me haast een luierik voelde, aangezien de familie alweer van 6uur vroeg aan het werk was. Ook was het defile met een stoet aan instrumenten alweer op pad doorheen de straten van Comalapa. Ik ging dan ook met plezier kijken! Even waande ik me in Rio de Janeiro...niet lang erna kreeg ik telefoon van Petra en Leen, mijn vriendinnen uit Antigua, dat ze net waren aangekomen in Comalapa om een bezoekje te nemen aan mijn project. Ik was zo blij hen na een week terug te zien..het leek wel een maand. Mijn avond werd beeindigd met een “zakendiner” bij directeur Adalberto ivm studiebeurzen.

De volgende ochtend mocht ik alweer vroeg uit de veren voor de opening van een nieuw schooltje in de Aldea (de heuvels), een afdeling van Liceo Nuevo Horizonte. Een pick up truck haalde me op ( waar 20 mensen vanachter in de laadbak staan) en alweer kreeg ik de ereplaats samen met Gust, veilig in de auto ( ipv erachterop)... ik heb nogthans jonge benen hoor! Er werd een show opgevoerd door de kinderen en Gust kreeg de eer het lint door te knippen die toegang gaf tot het schooltje. Alweer kreeg ik teveel aandacht en eer, gewoon omdat ik samen met Gust uit Belgie kom (een ereplaats, een vermelding, een bedanking,...en ik heb nog niets verwezenlijkt!). De brandende hitte nam denk ik daarom wraak op mijn neus. Na een grootse lunch keerden we terug naar Comalapa waar me 2 uur restte om even contact op te nemen met het thuisfront, waarna ik alweer een zakendiner mocht bijwonen met het oudercomittee. Ik heb in 4 dagen nog niet thuis gegeten...het is lopen van lunch naar diner en omgekeerd.

Vandaag alweer een lunch op uitnodiging, gevolgd door de afstudeerplechtigheid van de derdejaars met gelauwer en avondmaal ingerekend... Als mijn dagen zo doorgaan, mogen jullie mij thuis 10 kilo zwaarder verwachten :)... Met plezier doe ik dit “VRIJWILLIG”!!!