Eerste communie

Vandaag alweer een speciale dag in Comalapa: een veertigtal kinderen doen na een voorbereiding van negen maanden hun eerste communie, waaronder ook de jongste van mijn gezin Dalila. De gemiddelde leeftijd van de kinderen is negen a tien jaar, anders dan bij ons. Mooi opgeklede kinderen met talloze bloemetjes in de haren trokken richting de kerk. De kerk stroomde zoals wekelijks vol met een duizendtal mensen. Veel mensen bleven rechtstaan vooraan aangezien de kerk niet genoeg plaats bood voor iedereen. Het koor, geleid door gitaar en tamboerijn, zette de mis met een vrolijk intredelied in. Na enkele gebeden en lezingen begon de priester aan zijn preek. Deze vond ik toch wel opmerkelijk en waard om even te vertellen. Vooral omdat de preek werd gegeven tijdens een mis voor eerste communicantjes. De microfoon stond loeihard zodat zelf ik het niet kon houden van het lawaai dat weerklonk in de boxen. De man riep er vrolijk op los, alsof hij daar de eerste, de beste moppen aan het tappen was. Hij begon zijn preek met de gedachte dat het lichaam een tempel was die in ere moest gehouden worden, en de mensen dus zorg moesten dragen voor het lichaam.Tot daar kon ik zijn gedachten nog volgen. Vervolgens begon hij over alle menselijke geneugten die het lichaam vernietigen. Zo stond dronkenschap vooraan op zijn lijstje van zaken die uit den boze zijn. Ook homofilie, prostitutie, masturbatie mocht eraan geloven, alsook seksuele betrekkingen voor het huwelijk. Hij beschouwde het als een schande, die het menselijk lichaam alleen maar bezoedelde met het kwaad. Vervolgens haalde hij pornografie aan die enkel de lust opwekte en het lichaam van de vrouw centraal stelt, in plaats van wat de vrouw te bieden heeft...Ik was enorm verbaasd over de conservatieve blik die deze man de mensen van Comalapa meegaf. Het leek alsof de tijd hier 100 jaar heeft stilgestaan, toen homoseksualiteit ng als een ziekte werd beschouwd (dit waren letterlijk zijn woorden). Het leek eveneens dat de mensen in Comalapa dit dogma voor waar aanschouwden en dezelfde mening waren toebedeeld. Het verbaasde me eveneens dat dergelijke preek werd gegeven in een mis waar negenjarigen die voor het eerst de communie ontvangen, centraal staat. Na een oorverdovende maar uiterst interessante preek van een half uur, zette het koor weer het gezang in, gevolgd door enkele gezamelijke gebeden. De kinderen zelf, die straalden bij deze speciale dag, kwamen echter zeer weinig aanbod. Enkel de communie was een belangrijk gegeven tijdens de mis, en deed deze viering verschillen van elke andere wekelijkse viering. Na de viering, en na enkele kiekjes met de pastoor, trok ik samen met de familie en feestkonijn Dalila huiswaarts voor een “almuerzo” (=lunch) met beide peetouders. Een bescheiden maaltijd met veel stiltemomenten en enkele geschenkjes passeerden snel en algauw keerde de rust terug ten huize Cutzal-Àpen. Blijkbaar wisten meter en peter amper hoe oud Dalila was, aangezien hier enkel meters en peters bij de geboorte van dienst zijn. Als afsluiter trakteerde ik de hele familie op soortgelijke oliebollen en een fotovoorstelling van de afgelopen dag.