el día del cariño

Vandaag werd het, net zoals vele andere dagen een dagje om nooit meer te vergeten. In tegenstelling tot Belgie en vele andere westerse landen wordt hier St-Valentijn niet alleen gevierd door verliefden, maar eerder door vrienden, daarom noemen ze het ook “día de cariño”: dag van genegenheid. Op deze dag toont iedereen zijn vriendschap voor elkaar. Een vele mooiere gedachten vond ik in tegenstelling tot Belgie waar enkel koppels mogen genieten van deze prachtige dag. Hier is dit zelf uitgeroepen tot een officiele “feest”dag waar scholen de toelating krijgen hun dagelijkse lessen te vervangen door een groots feest. Dit was dan ook niet anders in Liceo Nuevo Horizonte! Vanaf tien uur begon het grote feest. Elk leerjaar had op voorhand mogen kiezen welke snack ze graag zouden eten en welke drank. Ook werd er in elk leerjaar een intercambio van geschenkjes gedaan: iedereen trekt een naam van een klasgenoot en voor die geheime vriend koop je dan een cadeautje twv 5Q (50 cent). Vanaf tien uur weerklonk de muziek over gans de school en werden de aulas feestelijk versierd. Iedereen danste, lachte, liep vrolijk rond en gooide confetti in het rond. Hier wordt namelijk carnaval samen gevierd met valentijn. De kinderen mogen confetti en bloem meebrengen naar school en mogen iedereen bekogelen naar hartelust! ( ook in de straten is het opletten geblazen!) Natuurlijk was ik het grootste slachtoffer. De kinderen en ik gierden van het lachen. In elke hoek van de school zag je kinderen achter elkaar rennen met confetti in de hand..zoooveel plezier! In elke aula werden de gekozen snacks verdeeld door de leerkrachten en werden geschenkjes uitgewisseld. Ik werd uitgenodigd in het zesde leerjaar waar we hamburgers met frietjes aten, klaargemaakt door de kinderen zelf. Ik ontving zelf enkele persoonlijke cadeautjes van enkele kinderen. Op een bepaald moment stond ik met alle kinderen van het eerste leerjaar vrolijk te dansen op de speelplaats. Er werden veel fotos getrokken! Momenten om nooit meer te vergeten!

In de namiddag was het dan de beurt aan het middelbaar. Zij hadden een grote presentatie georganiseerd naast de eigen snack in elke aula. Ieder jaar bracht een dans, een spelletje, een toneelstukje, een vriendschapsgedicht..Heel amusant! Iedereen had ook een kaart gemaakt voor een geheime vriend. De kaarten waren ronduit prachtig en enorm creatief. Na de presentatie van twee uur, ging elk leerjaar naar hun klas om daar hun gekozen activiteit te doen. Sommigen verkozen een film kijken met pizza en popcorn, anderen kozen voor zelf koken, en anderen taart. De leerkrachten onder elkaar hadden ook een activiteit gepland. Al gans de week was het de bedoeling je geheime vriend te verwennen door snoep en cadeautjes te deponeren in een gepersonaliseerde beker aan een rijkelijk versierde wand. Elke dag was er wel een nieuw cadeautje te vinden in mijn beker! Vandaag moesten we raden wie onze geheime vriend was, gevolgd door alweer een snack! Toen ik thuis kwam had ik wel tien verschillende dingen gegeten die dag, en was ik meer dan verzadigd!

Wat een pracht van een dag! Hier wordt dan ook openlijk getoond wat iemand voor de ander betekent en wordt er tijd gemaakt dit echt te vieren. Velen kwamen bij mij op me oprecht een gelukkige “dia de cariño” te wensen gevolgd door een innige knuffel. De vriendschap die hier bestaat tussen de leerlingen onderling en de leerkrachten is ongekend in Belgie, waar er een grotere afstand is tussen leerling en leraar. Een goeie raad van mij: denk ook is op een dag als Valentijn aan alle mensen die iets betekenen in je leven en niet enkel aan je lief, man of vrouw. Het doet toch zo deugd om heel even te weten wat je betekent voor iemand anders. Gelukkige St-Valentijn!!!!

Vandaag waren enkele kinderen erachter gekomen dat er mij nog heel weinig tijd rest in Comalapa. Tientallen tegelijk kwamen me met trieste en smekende gezichtjes vragen waarom ik wegging, en of ik niet nog een beetje wou blijven. Ik kreeg al de tranen in mijn ogen, enkel bij het zien van hun gezichtjes. De vriendschap die ik hier krijg van alle kinderen is gewoon onbeschrijfelijk. Ik vertelde hen dat ik ook een mama en papa had heel ver van hier, die me ook enorm missen... ik weet nu al dat ik het moeilijk ga hebben om afscheid te nemen van die lieve schatten.

Wordt vervolgd...